ارتباط سلامت معنوی با ناامیدی و مهارت اجتماعی نوجوانان مبتلا به تالاسمی ماژور (سال ۱۳۸۹)

زمینه و هدف: بتاتالاسمی ماژور بیماری مزمنی است که منجر به تضعیف روابط بین فردی و سلامت روان، بویژه در نوجوانان می شود. مطالعات مختلف نشان داده است که سلامت معنوی با سلامت روانی و اجتماعی مرتبط می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط سلامت معنوی با ناامیدی و مهارت اجتماعی در نوجوانان مبتلا به بتا تالاسمی ماژور انجام شد.   روش تحقیق : در این مطالعه توصیفی- همبستگی، صد نفر از نوجوانان مبتلا به تالاسمی، به روش نمونه گیری آسان از مراکز بیماری های خاص، مرکز تالاسمی بزرگسالان ظفر و درمانگاه تالاسمی بیمارستان مفید شهر تهران در سال 1389 انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده عبارت بود از فرم انتخاب نمونه و فرم مشخصات فردی، مقیاس ناامیدی بک، پرسشنامه مهارت اجتماعی ماتسون و پرسشنامه سلامت معنوی. داده ها به روش خودگزارشی جمع آوری و با استفاده از نرم افزار آماری spss (ویرایش 14) و آزمون تی، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0 p< تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: میانگین نمرات ناامیدی 8/3 ± 1/6، مهارت اجتماعی 7/25 ± 1/223 و سلامت معنوی 7/14 ± 2/95 بود. ارتباط آماری معنی داری بین سلامت معنوی با احساس ناامیدی (005/0= p ) و مهارت اجتماعی (018/0= p ) در نوجوانان مبتلا به تالاسمی وجود داشت؛ اما بین مهارت اجتماعی و ناامیدی ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (423/0= p ).   نتیجه گیری: در نوجوانان مبتلا به تالاسمی، افزایش سلامت معنوی با افزایش امید و مهارت اجتماعی همراه است. آگاهی از نیازهای معنوی و تشویق برای استفاده از مداخلات معنوی و حمایت معنوی توسط پرستاران به منظور اجرای مراقبت پرستاری کل نگر در حین درمان ضرورت دارد.